วันหนึ่งที่ซาบซึ้งถึงสังขาร
ไปธนาคารตอนเที่ยง ช่วงเครื่องเสีย
เห็นคนแน่นแถวยาว แล้วก็เพลีย
ใจระเหี่ยยืนนาน พาลเป็นลม
โมโหแท้แต่ไม่รอ ก็ไม่ได้
ครั้นพอใกล้ถึงคิว ยิ่งขื่นขม
มารสังคม ลัดคิวมาน่าชื่นชม
และระทมด้วยวาจาพนักงาน
ต้องทนหิวเพราะมันสาย บ่ายคล้อยแล้ว
แต่ไม่แคล้วเจ้านาย ใช้เรียกขาน
โดนตำหนิติบ่น เสียจนอาน
เพื่อนร่วมงาน พาลด่านินทากัน
พอตกเย็นหวังรวย เพราะหวยออก
กลับช้ำชอกพลิกล็อก ไม่เหมือนฝัน
ค่าเช่าบ้านน้ำไฟ อีกสองวัน
แล้วจะหันเหหน้าไปหาใคร
วันที่หนึ่งซาบซื้ง ถึงเพียงนี้
แล้ววันที่สามสิบจะเพียงไหน
คงเป็นกรรมทำไว้ แต่หนใด
ถึงดลให้ยากจน แต่ต้นเดือน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น